“Heel striking” “การวิ่งลงส้น” ไม่เป็นสาเหตุของการบาดเจ็บเสมอไป แต่ต้องเป็น ‘soft landing’ ไม่ใช่ ‘hard landing’ นักวิจัยศึกษานักวิ่งแบบ “heel striking” 249 คนเป็นเวลาสองปี พบว่า 100 คนบาดเจ็บถึงขึ้นต้องหาหมอ อีก 40 เจ็บเล็กน้อย ที่น่าประหลาดคือมี 21 คนที่แม้จะวิ่งลงส้นแต่ไม่เจ็บเลย ก่อนหน้านั้นก็ไม่เคยเจ็บ เขาตรวจสอบเปรียบเทียบกันระหว่างนักวิ่งลงส้นที่เจ็บกับไม่เคยเจ็บเลย พบความแตกต่างคือ นักวิ่งที่ไม่เจ็บเลย พวก “running-injury virgins” จะลงเท้าด้วยน้ำหนักเบามาก ๆ เหมือนแมลงที่กระโดดด้วยวิชาตัวเบาในน้ำ ตรงข้ามพวกที่เจ็บคือลงน้ำหนักเยอะ
เพราะฉะนั้น ถ้าอยากวิ่งแล้วไม่เจ็บ มีข้อแนะนำสองข้อ (1) พยายามวิ่งลงใกล้กลางเท้า “midfoot running” เพราะมีแนวโน้มจะลงน้ำหนักเบากว่าพวกลงส้นเท้า และ (2) เพิ่ม “cadence” ความถี่ของการยกขาขึ้นลง ขยันซอย ไม่ใช่ขยันก้าวยาวนะ ไม่เหมือนกัน เขาบอกให้วิ่งเหมือนเรากำลังวิ่งบนเปลือกไข่
ปล. ถ้าวิ่งเบาไม่ได้ แสดงว่าคุณวิ่งเกินความสามารถของคุณแล้วล่ะ (พยายามเขย่ง) อันนี้ผมแถมเอง 55++
Why We Get Running Injuries (and How to Prevent Them)http://nyti.ms/20ombMN
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น