เมื่อเย็นนี้บรรยากาศที่ Voice ช็อกและเศร้าทั้งคนที่อยู่และคนที่ไป ไม่ใช่เพราะกลัวตกงานหรอก เพราะคนที่ไป ก็มีฝีมือพอจะหางานใหม่ได้และได้ชดเชยเต็มตามกฎหมาย คือหยุดงานตั้งแต่วันนี้ แต่ได้เงินเดือนเต็มเดือน ได้ค่าตกใจอีก 1 เดือน ได้ค่าชดเชย 3 เดือน 6 เดือนตามอายุงาน แต่มันเป็นเรื่องของความผูกพันกันมากกว่า ไม่ว่าคนอยู่สั้นอยู่ยาว
สาเหตุเพราะอะไร พูดยากแฮะ ไม่ใช่เพราะไม่วิจารณ์สถานีตัวเอง แต่เพราะผมไม่รู้เรื่องรู้ราวมากนัก ไม่ได้อยู่ฝ่ายบริหาร ไม่ได้เป็นพนักงานประจำ อยู่ในสถานะกึ่งอิสระ กึ่งลอยตัว แต่ถ้าพูดจากวงนอก ก็คงเป็นเพราะเรตติ้งไม่เข้าเป้านั่นแหละ เลยต้องยุบรายการบางส่วน ที่ไม่ใช่ข่าว ไม่ใช่ฮารฺ์ดทอล์ค (แบบ Voice Insight, Tonight Thailand ซึ่งยังพอมีจุดแข็ง)
ซึ่งเรืองนี้ก็พูดยากอยู่ เพราะผมคิดว่ารายการที่ทำออกมาส่วนใหญ่ก็ดี มีไอเดียของตัวเอง แต่อย่างว่านะ 24 ช่อง ดูกันลายตาไปหมด อย่างที่ผมเคยแซวว่ามีร้านอาหารพอแหลกล่ายที่ไหน มีอีเวนต์มีกิจกรรมอะไร ก็แย่งกันนำเสนอ เป้าคนดูของ Voice ก็ฉีกมาเป็นคนรุ่นใหม่ในเมือง ซึ่งไม่ได้มีเยอะนักและสมัยนี้ก็ไม่ค่อยดูทีวี แม้ Voice จะมียอดคนดูทางเว็บเยอะและเน้นสื่อออนไลน์มาแต่ต้น
ถ้าถามว่าการเมืองมีส่วนไหม ก็ไม่มากนัก เพราะรายการที่กระทบไม่เกี่ยวการเมือง แต่ถ้าพูดถึงเรตติ้งทั้งสถานี ก็ใช่เลย ช่องข่าวกระทบหมดละ ยิ่ง Voice เคยเอา่รายการฮาร์ดทอล์คเป็นจุดขาย อย่าง Wake Up หลังรัฐประหารงดจัดไปช่วงหนึ่ง+กลับมาก็ต้องจืดชืด แล้วก็กระทบชิ่งรายการทั้งแผง เพราะพอไม่มี Wake Up พอรู้สึกว่า Voice ไม่เหมือนเดิม หลายคนก็ขี้เกียจดู Voice ไปเลย
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น