ย้อนหาความรักที่ถูกลืม ณ สถานพักฟื้นคนชราบางเขน
บีบีซีไทยมีโอกาสได้ไปเยี่ยมสถานพักฟื้นคนชราบางเขนของมูลนิธิธารนุเคราะห์ ซึ่งที่นั่นมีหลายชีวิตที่แม้จะเป็นไม้ใกล้ฝั่ง แต่ความทรงจำถึงความรักความหลังในอดีตยังคงแจ่มชัด
คุณตาคุงฮะ อายุ 93 ปี ยังดูแข็งแรง พื้นเพเป็นคนสมุทรปราการ แต่มีพ่อเป็นชาวจีน คุณตาคุงฮะเกิดเมืองไทยแต่ไปเติบโตและเรียนหนังสือที่เมืองจีนเป็นเวลาสิบกว่าปี ก่อนจะกลับมาหาแม่ชาวไทยและตั้งรกรากที่นี่ โดยทำงานในโรงงานผลิตดอกไม้ผ้าส่งนอก ในตำแหน่งหัวหน้าคนงาน คุมเครื่องจักรต่าง ๆ คุณตาคุงฮะเล่าว่า ในฐานะที่เป็นหัวหน้าคนงานดูแลพนักงานเป็นร้อยคน ก็ย่อมมีสาว ๆ มาสนใจเป็นธรรมดา แต่ตัวคุณตาบอกว่าไม่ค่อยอยากสนใจใคร เคยครองชีวิตกับหญิงรายหนึ่ง แต่เมื่อไปกันไม่ได้ก็แยกย้ายจากกันไป หลังเกษียณ คุณตาตัดสินใจเดินทางมาพักที่นี่ ตามประสาคนตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องอื่นเหลืออยู่
ส่วนคุณตาสนั่น ในวัย 91 ปี อดีตพนักงานรัฐวิสาหกิจโรงงานยาสูบ เคยประจำการอยู่ที่เชียงใหม่ ตอบคำถามของเราถึงที่มาที่ไปที่มาอยู่ในสถานพักฟื้นคนชราบางเขนว่า แม้จะมีลูกชาย-หญิงรวม 7 คน แต่ลูกชายที่รับราชการทหารนั้นจากไปตั้งแต่วัยเพียง 27 ปี ส่วนลูกสาวก็ต่างแยกย้ายกันไปมีครอบครัว
ก่อนจะตัดสินใจเดินทางมาพำนักที่สถานพักฟื้นแห่งนี้ คุณตาดูแลภรรยาที่มีอาการป่วยจากสาเหตุเส้นเลือดในสมองแตกอยู่เป็นเวลา 4 ปี เช้าวันหนึ่งขณะที่คุณตากำลังกลับจากซื้ออาหารเช้าที่ตลาด ก็โดนรถชนบาดเจ็บหนัก ทำให้ลูก ๆ แยกคุณตามาดูแลต่างหาก หลังจากแยกกันอยู่ภายใต้การดูแลของลูก ๆ 7 ปี ภรรยาก็เสียชีวิตลง หลังงานศพของภรรยา คุณตาสนั่นตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ โดยมีลูกหลานมาเยี่ยมเป็นระยะ ๆ คุณตาสนั่นอยู่ที่บ้านพักคนชราแห่งนี้มาเป็นเวลา 5 ปีแล้ว
คุณป้าวรวรรณ อายุ 69 ปี เป็นลูกสาวคนเล็กของครอบครัว ในช่วงวัยสาวเคยช่วยดูแลบัญชีการเงินให้กับเพื่อนที่ทำธุรกิจร่วมกับชาวฮ่องกง เมื่อปีที่แล้วคุณป้าหกล้มและต้องเข้ารับการผ่าตัดหลัง หมอดามเหล็กที่กระดูกสันหลังและคอ คุณป้ากำลังอยู่ในช่วงพักฟื้นและทำกายภาพบำบัด โดยเข้าพักที่โรงพยาบาลผู้ป่วยเรื้อรังขนาดเล็กของมูลนิธิกว๋องสิว บนถนนเจริญกรุง ย่านเยาวราช มาตั้งแต่ ต.ค.ปีที่แล้ว คุณป้าเล่าว่าอยู่ตัวคนเดียว ไม่ได้แต่งงานและมีญาติเหลือเพียงไม่กี่คน ซึ่งต่างแยกย้ายกันไปมีครอบครัว คุณป้าเล่าว่าสาเหตุที่ไม่มีครอบครัวเพราะไม่เจอเนื้อคู่ แต่คุณป้ามีเพื่อนเยอะและมีโอกาสเดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศไกล ๆ หลายครั้ง คุณป้าบอกว่าไม่เคยรู้สึกเหงาหรือน้อยใจหากไม่มีคนมาเยี่ยม เพราะเข้าใจว่าแต่ละคนงานยุ่ง ทุกวันนี้คุยกับเพื่อนผ่านโปรแกรมไลน์บ่อย ๆ คุณป้าบอกว่าคนเราอย่าตั้งความหวังไว้สูงมาก เมื่อถึงเวลานั้นแล้วไม่สมหวังจะเสียใจ
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น