"รัฐบาลปรองดองแห่งชาติ"
เพราะหมดทางไปแล้ว จึงได้เสนอแนวทางนี้ขึ้นมาเพื่อต่ออายุ ผู้มีอำนาจปัจจุบัน
ตอนนี้หากเรามองโดยภาพรวมแล้ว เราจะเห็นได้ว่า รัฐบาลในตอนนี้ไม่มีตาเดินแล้ว เพราะถูกต่างชาติรวมหัวกันต่อต้าน ไม่คบค้าสมาคมด้วย ยกเว้นจะต้องมีการเลือกตั้งเท่านั้น และปัญหาเศรษฐกิจทุกคนก็เห็นว่ามันจะต้องหนักหนาสาหัจรุนแรง เพราะการส่งออกติดลบ แต่ตลาดภายในที่หลายคนพยายามเสนอขึ้น มันก็ตายสนิทแล้วตั้งแต่ "ล้มโครงการจำนำข้าว" ที่ช่วยเหลือให้ชาวนามีกำลังซื้อ
ชาวนา ชาวสวนยางตอนนี้ไม่มีกำลังซื้อ จะพูดเรื่้องตลาดภายในโดยกระตุ้นเศรษฐกิจแบบ "โครงการเงินผันแบบยุคคึกฤทธิ์ ปราโมช" ที่จ้างชาวบ้านไปขุุดคลองถมถนนนั้น ยุคนี้มันใช้ไม่ได้แล้ว เพราะเศรษฐกิจไทย เป็นยุคอุตสาหกรรมแล้ว หากเศรษฐกิจหลักไม่เดิน โครงการแบบนั้นก็ไปไม่ได้
เรียกว่า "การแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจนั้นหมดทางไปแล้ว" ไม่มีหนทางให้เดินอีกแล้ว
ยกเว้นจะเริ่มเดินเสียให้ถูกต้องคือ "จัดเลือกตั้ง" คืนอำนาจให้ประชาชน แล้วให้รัฐบาลใหม่จากเลือกตั้ง เจรจากับต่างชาติ กระตุ้นการส่งออก มันจึงจะพอมีทางเดินได้ นอกจากหนทางนี้แล้ว ไม่มีทางจะไปได้
การเสนอ "รัฐบาลแห่งชาติ" นั้น หากฝ่ายอำนาจตอนนี้ ยังมีทางไป ยังสามารถเดินได้อยู่ก็ไม่มีทางเสนอแนวทางนี้ขึ้นมาแน่ๆ เพราะตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ก็ไล่บี้ฝ่ายตรงข้าม พรรคเพื่อไทย และคนเสื้อแดงตลอด ตอนนี้เสนอแนวทางนี้ขึ้นมา ก็เพราะว่าตัวเองนั้นทำท่าจะไปไม่ได้แล้วนั่นเอง
ในส่วนตัวผมคิดว่า "ฝ่ายประชาธิปไตย" ทั้งหลาย เขาไม่สนใจแนวทางนี้หรอกครับ ทุกคนต้องการเลือกตั้ง เดินในเส้นทางประชาธิปไตยเท่านั้น ไม่มีทางอื่น
คนของพรรคเพื่อไทย ใครไปร่วมก็ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว อนาคตทางการเมืองคงหมดไป ไม่ต่างจากกลุ่มนายเนวิน
ถึงวันนี้เราต้องการ "การเลือกตั้งและประชาธิปไตยเท่านั้น" ไม่มีหนทางอื่นให้เดินอีก ไม่มีการต่ออายุ ท่ออำนาจให้ใครทั้งสิ้น